Muzeum w Jarosławiu Kamienica Orsettich
Instytucja kultury Powiatu Jarosławskiego
Instytucja kultury Powiatu Jarosławskiego
Czcionka
Jesteś tutaj:
Szanowni Państwo!
Zgodnie z najnowszymi wytycznymi władz państwowych od 4 maja mogą wznowić działalność niektóre instytucje kultury, w tym muzea. Działalność ta powinna być wznawiana stopniowo, w odpowiednim trybie i tempie, z zachowaniem wszelkich możliwych środków bezpieczeństwa. Wiele zależeć będzie od bieżącej oceny sytuacji związanej z epidemią koronawirusa, jej rozwojem i skalą.
Rozpoczęliśmy kolejny – trzeci już – etap prac konserwatorskich, który obejmuje kolejnych dwadzieścia obiektów niegdyś stanowiących pierwotne wyposażenie pałacu w Zarzeczu. Krzesła, stoły, kanapy, serwantki, komody… – wiele z tych mebli jest w tak złym stanie, że do tej pory musiały pozostać w muzealnym magazynie.
Czytaj więcej “Konserwacja mebli z pałacu Dzieduszyckich w Zarzeczu”
Wystawa plenerowa powstała w roku 2019, w ramach współpracy ze sportowcami i klubami sportowymi z powiatu jarosławskiego. Pokrótce na dwudziestu dwóch tablicach opowiada historię jarosławskiego sportu. Za jego symboliczny początek w Jarosławiu należy przyjąć rok 1889, kiedy to do życia powołano Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”. Organizacja ta postulowała podnoszenie tężyzny fizycznej wśród polskiego społeczeństwa, propagowała różne dyscypliny sportu letniego oraz zimowego, a także dbała o rozwój i podtrzymanie świadomości narodowej w okresie zaborów.
Czytaj więcej “Klub sportowy. Filar regionalizmu”
Prezentowane na wystawie ikony można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią dzieła powstałe na terenie Polski południowo – wschodniej. Pierwotnie znajdowały się one w cerkwiach w Jarosławiu, Pełkiniach, Tuczempach, Dusowcach, Radymnie, Leżachowie, Kniaziach i Teniatyskach, jednak cerkwie te – w większości – nie zachowały się do dnia dzisiejszego. Cały eksponowany zespół powstał w okresie od XVII do pocz. XX w.
Czytaj więcej “Ikony ze zbiorów Muzeum w Jarosławiu Kamienica Orsettich”
Wielka Izba, zwana również izbą na zadzi z racji swojego umieszczenia na tyłach budynku, to pomieszczenie, w którym eksponowane są przedmioty głównie XVI- i XVII-wieczne, podkreślające jego funkcję, jako izby reprezentacyjnej, do której zapraszano gości, negocjowano warunki umów kupieckich i podpisywano kontrakty. W Wielkiej Izbie zachowała się do dziś oryginalna posadzka z olstrychu, belkowy strop oraz fragmenty imponującej polichromii, która pierwotnie pokrywała ściany całego pomieszczenia. Odrzwia zdobi orientalny portal.
Czytaj więcej “Wielka Izba”
W Jarosławiu tworzyli wtedy Stefania i Józef Kaniakowie, Stanisław Kopystyński i Marian Sołowij oraz okazjonalnie inni malarze. Tu rozpoczął swoją artystyczną drogę Zygmunt Milli, związany później z Krakowem. Byli to artyści wykształceni w specjalistycznych szkołach i na akademiach sztuki. Tworzyli oni w nurcie postimpresjonistycznego koloryzmu. Na co dzień pracowali jako nauczyciele rysunku w miejscowych szkołach średnich. Inną, ale typową dla ówczesnych kobiet drogę wybrała Kaniakowa, która nie podjęła pracy zawodowej i Milli, zajmujący się na dużą skalę konserwacją malarstwa ściennego.
Czytaj więcej “Malarstwo w Jarosławiu w II Rzeczypospolitej”
Kamienica Orsettich jest jedną z najpiękniejszych późnorenesansowych kamienic mieszczańskich w Polsce. Wybudowana w XVI w., przeszła gruntowną przebudowę po jej zakupie ok. 1630 r. przez Wilhelma Orsettiego, Włocha, pochodzącego z Lukki, który działał już w Polsce (m.in. w Krakowie) jako kupiec i bankier. Do kamienicy dobudowano wówczas piętro i charakterystyczne podcienia, dach zwieńczono attyką. Stała się najpiękniejszą kamienicą w mieście, jego wizytówką i rolę taką pełni do dziś.
Czytaj więcej “Kamienica Orsettich”
Salonik eklektyczny to wnętrze z końca XIX w., symbolizujące w muzealnej ekspozycji czas ścisłych kontaktów Jarosławia z Wiedniem i wielkiego wpływu stolicy Austro-Węgier na kierunki i trendy rozwojowe Jarosławia. Wyposażenie tego pokoju charakteryzuje niejako elitę miejską, która wzorowała się i aspirowała do wiedeńskiego stylu życia, otaczając się meblami, dziełami sztuki i bibelotami o wiedeńskiej proweniencji.
Czytaj więcej “Salonik eklektyczny”
W centralnej części XIX-wiecznej jadalni stoi stół z krzesłami, gotowy do przyjęcia gości, zastawiony porcelanowym, ręcznie malowanym serwisem kawowym. Wyposażenie tego pomieszczenia stanowi ponadto masywny kredens, szafka – pomocnik i konsola z lustrem – wszystkie zdobione spiralnie skręcanymi kolumnami oraz płaskorzeźbionymi motywami roślinnymi i zwierzęcymi. Stanął tu także fortepian, na którym rozłożono nuty. Wszechobecne instrumenty muzyczne umożliwiały spędzanie czasu przy wspólnym muzykowaniu, które umilało popołudnia.
Czytaj więcej “Jadalnia”
Biedermeier to styl, odnoszący się przede wszystkim do rzemiosła artystycznego, który zapanował w krajach niemieckojęzycznych w latach 1815-1848. We wnętrzach urządzonych w tym stylu wygoda użytkowania i praktyczne funkcje mebli zwyciężyły ideę reprezentacyjności, która królowała we wcześniejszych epokach. Jest to okres względnego spokoju, w którym hołdowano wartościom rodzinnym i stabilizacji życiowej, a czas najchętniej spędzano w domowym zaciszu, tworząc rodzaj idylli, gdzie ład, komfort i spokój odgrywały pierwszoplanowe role.
Czytaj więcej “Salon biedermeierowski”
