Duży pokój w paski, nazwany tak od charakterystycznej, XVII-wiecznej polichromii, zdobiącej jego ściany, wyposażony został m.in. w komplet mebli z początku XIX w. oraz dwa empirowe stoliki. Nad tą częścią pomieszczenia zawisł również XIX-wieczny, niezwykle oryginalny świecznik z zegarem. We wnętrzu ustawiono zegary, lichtarze i kwiaty w ceramicznych osłonkach. Piękna żardinierka, wypełniona kwiatami, zdobi stół. We wnęce ściennej uwagę przykuwa dekoracyjny trójnóg. Szafka kątowa wypełniona jest przedmiotami ze szkła, srebra oraz porcelany – m.in. miśnieńskiej.
Mały pokój w paski został zaaranżowany jako wnętrze mieszczańskie z końca XIX i początku XX w. W pomieszczeniu tym stanął komplet wiedeńskich mebli secesyjnych, tapicerowanych niebiesko-szarą wełną. Na stole rozstawiono komplet szklanek w osłonkach, cukiernicę i serwetnik. Swoje miejsce znalazły tam również pamiętniki i notesy z początku XX wieku. Podziwiać w nich można nie tylko wierszowane wpisy, ale także odręczne rysunki, wykonywane „na pamiątkę”.
Muzeum Dzieduszyckich w Zarzeczu, mieszczące się na piętrze zarzeckiego pałacu, zostało utworzone w 2008 roku. Jest oddziałem zamiejscowym Muzeum w Jarosławiu Kamienica Orsettich i niejako uzupełnia jarosławską wystawę stałą, która poprzez artefakty prezentuje historię miasta i mieszczan. Ekspozycja prezentowana w zarzeckiej rezydencji ma dwojaki wymiar – poprzez wyjątkowe miejsce opowiada o konkretnej rodzinie i kilku niezwykle ważnych jej przedstawicielach, na czele z inicjatorką budowy pałacu Magdaleną z Dzieduszyckich Morską, czy Włodzimierzem Dzieduszyckim, twórcą Muzeum Przyrodniczego we Lwowie, natomiast poprzez losy samej rodziny szerzej prezentuje cząstkę historii Polski pod zaborami, ziemiaństwa, jako warstwy społecznej – Polaków pozbawionych własnego państwa, którzy stając w obliczu narodowej tragedii i mając pełną tego świadomość, pomimo to starali się żyć i pracować dla ojczyzny i stawali się społecznikami i filantropami, pracowali u podstaw, starali się polepszać położenie ekonomiczne włościan, wspierali w różny sposób zrywy niepodległościowe, organizowali życie kulturalne, prowadząc salony literackie, dbając, by całkowicie ono nie wygasło, zbierali i z wielkim pietyzmem przechowywali pamiątki po dawnych czasach, tworząc kolekcje, które stawały się następnie zalążkami zbiorów pierwszych polskich muzeów.
